Woroszylski Wiktor (1927-1996), poeta i prozaik. Studiował filologię polską na UŁ (1945-1947), następnie w Warszawie. 1952-1956 odbył studia w Instytucie Literatury im. M. Gorkiego w Moskwie. 1945-1947 redaktor dziennika Głos Ludu, 1947-1949 dwutygodnika Po prostu, 1950-1952 i 1956-1958 tygodnika Nowa Kultura (1957-1958 redaktor naczelny). Od 1972 współpracownik miesięcznika Więź. W latach 70. i 80. reprezentował opozycję antykomunistyczną, po ogłoszeniu stanu wojennego 1981 internowany.
W pierwszym okresie twórczości autor wierszy agitacyjnych, związanych z socrealizmem, m.in. Pierwsza linia pokoju (1951). Później liryka refleksyjna poruszająca problemy moralne związane z doświadczeniami historycznymi, np. poemat narracyjno-opisowy Twój powszedni morderca (1962).
Zbiory wierszy, m.in.: Wanderjahre 1953-1959 (1960), Niezgoda na ukłon (1964), Zagłada gatunków (1970), Jesteś i inne wiersze (1978, poza cenzurą), Lustro. Dziennik internowania (1983, poza cenzurą), Podróż (1986), W poszukiwaniu utraconego ciepła i inne wiersze (1988). Opowiadania, np.: Okrutna gwiazda (1958), Dialog o gryzieniu (1963), Literatura (Paryż 1977), Historie (1987).
Opowieści biograficzne o pisarzach rosyjskich, m.in. Sny pod śniegiem, Opowieść o życiu Sałtykowa-Szczedrina (1963). Publicystyka i wspomnienia: Dziennik węgierski (fragmenty w Nowej Kulturze 1956, wydanie pełne Londyn 1979), Powrót do kraju… (Londyn 1979), Na kurczącym się skrawku… (Paryż 1983).