Rilke Rainer Maria (1875-1926), austriacki pisarz. Wybitny poeta niemieckiego obszaru językowego, związany głównie z symbolizmem. Odbył liczne podróże, m.in. do Włoch, Skandynawii, Afryki Północnej. W Rosji (1899-1900) poznał L.N. Tołstoja, który wywarł znaczny wpływ na jego twórczość.

Wiele zawdzięczał przyjaźni ze znakomitym rzeźbiarzem francuskim A. Rodinem, którego sekretarzem był w latach 1905-1906. Napisał o nim studium Auguste Rodin (1903, wydanie polskie 1919). Pierwszy zbiór wierszy Leben und Lieder (1894) miał charakter konwencjonalny. Rozgłos i uznanie zyskał Rilke stylizowanym na balladę utworem prozatorskim Pieśń o miłości i śmierci korneta Krzysztofa Rilke (1906, wydanie polskie 1919).

Problemom egzystencjalnym, zwłaszcza tragicznemu splotowi miłości i śmierci, poświęcił wiersze zawarte w zbiorach: Księga obrazów (1902, wydanie polskie 1927), Księga godzin (1905, wydanie polskie 1935), Nowe wiersze (część 1-2, 1907-1908, wydanie polskie 1935). Najwybitniejsze osiągnięcia Rilkego to: Elegie duinejskie (1923, wydanie polskie 1930) i Sonety do Orfeusza (1923, wydanie polskie 1961).

Nowatorska w formie powieść autobiograficzna Malte. Pamiętniki Malte-Lauridsa Brigge (1910, wydanie polskie 1927), odzwierciedlająca poważny kryzys psychiczny pisarza. W polskich przekładach także m.in.: Poezje wybrane (1964, wydanie dwujęzyczne), Poezje (1993, wydanie dwujęzyczne), Sonety do Orfeusza i inne wiersze (1994).