Ostrowska Bronisława, z Mierz-Brzezickich, pseudonim Edma Mierz (1881-1928), polska poetka, prozaik. Do 1913 przebywała dłuższy czas we Francji, gdzie udzielała się społecznie w środowisku polskich artystów. 1915 ewakuowana z Warszawy do Charkowa, prowadziła tam działalność społeczno-kulturalną wśród polskiej emigracji.

Wróciła do kraju 1918. Opublikowała tomiki poetyckie, m.in.: Opale (1902), Poezje (1905), Chusty ofiarne (1910), ABC Polaka pielgrzyma (1916), Z raptularza 1910-1917 (1917), Tartak słoneczny (1928) oraz prozatorskie, np.: Jesienne liście (1904), W starym lustrze (1928), Rozmyślania (1929).

Ceniona poetka epoki Młodej Polski, nawiązywała do poetyki symbolizmu i klasycyzmu, a także romantyzmu.

Wartościowe książki dla dzieci, jak Bohaterski Miś (1919) i Baśnie polskie (1921). Ponadto: Pisma poetyckie (tom 1-3, 1932, tom 4, nie ukończony, 1934). Wiersze wybrane (1955). Biała godzina – Wybór poezji (2. wydanie, 1978), Poezje wybrane (1976).