Guillén Nicolás (1920-1989), kubański poeta i działacz polityczny. W 1937 uczestniczył w wojnie domowej w Hiszpanii, gdzie wstąpił do partii komunistycznej. 1954-1959 na emigracji. Działacz Komitetu Obrońców Pokoju, 1954 laureat Leninowskiej nagrody pokoju.

Czerpał zarówno z tradycji folkloru afrykańskiego, jak i latynoamerykańskiego, szczególnie kubańskiego, reprezentując tzw. négritude. Autor popularnych, pełnych rytmiki songów i rumb. Ulegał także wpływowi surrealizmu G. Lorki. Problematyka społeczna w duchu lewicowym.

Zbiory wierszy, m.in. Motivos de son (1930), Songoro Cosongo (1931), West Indies Ltd (1934), Cantos para soldados y sones para turistas (1937). W Paloma del vuelo popular (1959) i Balada (1962) nawiązywał do dawnej poezji hiszpańskiej. Publicystyka, np. plon podróży po Ameryce Południowej El son entero (1946). Przekłady na język polski: Śpiewak z Kuby (1954), Trzystrunna gitara (1957), Poezje wybrane (1969). Wiersze wybrane (1978).