Baczyński Krzysztof Kamil, pseudonim Jan Bugaj (1921-1944), polski poeta, syn krytyka literackiego S. Baczyńskiego. W okresie gimnazjalnym związany z lewicową organizacją młodzieżową Spartakus, podczas okupacji zbliżony do socjalistycznych czasopism konspiracyjnych “Płomienie” i “Droga”.

Uczestnik tajnych kompletów, Harcerskich Grup Szturmowych, elew konspiracyjnej Szkoły Podchorążych Rezerwy AK. Poległ w powstaniu warszawskim, walcząc w batalionie harcerskim “Parasol”.

Najwybitniejszy twórca tzw. pokolenia Kolumbów. Konspiracyjne tomiki Wiersze wybrane (1942) i Arkusz poetycki (1944), pośmiertnie tomik Śpiew z pożogi (1947). W rękopisach zachował się cały jego dorobek, liczący ok. 500 wierszy i poematów, 20 opowiadań i fragmentów prozatorskich oraz dramat opublikowany w Utworach zebranych (tom I-II, 1961, 1972). W 1977 wydano wybór wierszy Baczyńskiego Poezje.

Łączył tradycję romantyczną z katastrofizmem drugiej awangardy oraz wizjonerstwem symbolicznym. Groza historii sąsiaduje z subtelnymi lirykami miłosnymi, zło świata z gorącym pragnieniem wartości etycznych. Ogromną popularność zyskały jego utwory śpiewane przez E. Demarczyk, z muzyką Z. Koniecznego.