Cwietajewa Marina Iwanowna /Марина Ивановна Цветаева/ (1892-1941), poetka rosyjska. Pochodziła z inteligenckiej rodziny, ojciec był profesorem moskiewskiego uniwersytetu. W 1912 wyszła za mąż za S. Efrona. W 1922 wyemigrowała wraz córką Ariadną do Pragi, gdzie przebywał już jej mąż. W 1925 urodziła syna i przeprowadziła się wraz z rodziną do Paryża. W 1939 dołączyła z synem do przebywających już w ZSRR męża i córki, których w tym samym roku aresztowano. Męża Mariny Cwietajewej rozstrzelano w 1941, córkę skazano na kilka lat obozu pracy., by ratować syna, opuściła Moskwę, w Jełabudze n. Kamą, pozbawiona możliwości zarobkowania, popełniła samobójstwo.

Debiutanckie tomiki to Album wieczorny (1910), Latarnia czarnoksięska (1912). Zbiorek Wiorsty (1921, 1922) cechuje już poetycka dojrzałość. W cyklu wierszy Obóz łabędzi (1917-1920) przedstawiła poetka swój negatywny stosunek do bratobójczej wojny domowej. W Berlinie wydała wiersze z lat 1916-1922: Car-Dziewica (1922), Rozłąka (1922), Rzemiosło (1923), Psyche (1923).

Z okresu praskiego pochodzą: Poemat góry (1924) i Poemat końca (1924), tragedie Ariadna (1924) i Fedra (1927), liryki zebrane w tomiku Po opuszczeniu Rosji (wyd. 1928). Twórczość poetki z okresu paryskiego jest skromna ilościowo, wypełniona tęsknotą za ojczyzną. W cyklu Wiersze do Czech (1938-1939) dała wyraz swemu oburzeniu napaścią Niemiec na Czechosłowację.

Cwietajewa utrzymywała korespondencję z B. Pasternakiem i R.M. Rilkem; pisała eseje o A. Puszkinie, W. Majakowskim, B. Pasternaku, wspomnienia o M. Wołoszynie, A. Błoku, wiersze poświęcone A. Achmatowej, R.M. Rilkemu, A. Błokowi. W ZSRR przypomniana dopiero w 1956, tomik jej poezji wydano w 1961.