Osip Mandelsztam
„* * *„ /Жил Александр Герцович/
 
przekład : Wiktor Woroszylski
„Był sobie skrzypek Hercowicz”
 
 
Był sobie skrzypek Hercowicz,
Co grał z pamięci jak z nut.
Z Schuberta on umiał zrobić —
No brylant, no istny cud.
 
Dzień w dzień, od świtu po wieczór,
Zgraną jak talia kart,
Tę samą sonatę wieczną
Wciąż pieścił jak jaki skarb.
 
I co pan, panie Hercowicz?
Za oknem ciemność i śnieg…
Dałbyś pan spokój, Sercowicz!
Takie jest życie, nie?…
 
Niech harmonijka — Cyganka,
Jak długo ściska mróz,
W ślad za Schubertem na sankach
Zawija kreskami płóz.
 
Nam z muzyką tak bliską,
Niestraszny i nagły zgon.
A potem — z wieszaka zwisnąć
Jak płaszcz z oskubanych wron.
 
Dawno już, panie Sercowicz,
Wszystko skołował śnieg…
Dałbyś pan spokój, Scherzowicz.
Takie jest życie, nie?