Pomianowski Jerzy, pseudonim Michał Kaniowski (1921-), prozaik, eseista, krytyk. Tłumacz literatury rosyjskiej (m.in. I. Babla, A.P. Czechowa, L.N. Tołstoja, A.I. Sołżenicyna). Podczas II wojny światowej przebywał w ZSRR. Po wojnie był kierownikiem literackim Teatru Narodowego, pracownikiem naukowym Uniwersytetu Warszawskiego. Od 1969 do początku lat dziewięćdziesiątych przebywał na emigracji we Włoszech, był wykładowcą uniwersytetów w Bari, Pizie, Florencji. Był wieloletnim współpracownikiem paryskiej Kultury.
Członek polskiego PEN Clubu. Laureat wielu wyróżnień, w tym nagrody Stowarzyszenia Pisarzy Polskich w 1994 oraz nagrody im. J. Mieroszewskiego w 1998. W 2001 nominowany do Nagrody im. A. Drawicza. Opublikował – powieść: Koniec i początek (1955), eseje: Biegun magnetyczny (1995), Ruski miesiąc z hakiem (1997), utwory sceniczne: Faryzeusze i grzesznik (1948, współautor M. Wolina), Sodoma i Odessa (1993), szkice literackie i teatralne Sezon w Czyśćcu (1960).